محل یک رصدخانه مدرن باید ویژگی‌هایی مناسب رصد اپتیکی داشته باشد که از جمله آن‌ها ارتفاع مناسب و بالاتر از لایه وارونگی جو،  دسترسی، پایین بودن میزان آلودگی نوری و به ویژه اندک بودن تلاطم جو است. بررسی این ویژگی‌ها مستلزم مطالعه علمی دقیقی است که در سال ۱۳۷۹ شروع شده و در سال ۱۳۸۷ به پایان رسید. هرچند حتی بعد از آغاز بهره برداری از رصدخانه این اندازه گیری ها ادامه خواهد یافت. مکان یابی طرح رصدخانه ملی ایران تا سال ۱۳۸۷ با مدیریت دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان انجام گرفت. پس از پیشنهاد قله گرگش توسط تعدادی از کارشناسان، تعیین مشخصات فنی مکان رصدخانه و استقرار تلسکوپ منوط به اندازه‌گیری‌های بیشتر جوی، از جمله بررسی سرعت و جهت باد، بررسی درخشندگی سطحی آسمان ، مطالعات زمین شناختی، اندازه‌گیری رطوبت نسبی و اندازه‌گیری میزان ابرناکی بین  دو قله دینوا (ارتفاع ۳۰۰۰ متر) و گرگش (ارتفاع ۳۶۰۰ متر) به عنوان گزینه‌های نهایی شد که سرانجام، با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعات، قله گرگش به عنوان مکان نصب تلسکوپ ۳/۴ متری و برخی دیگر از تجهیزات رصدی معرفی شد.