رصدخانه ملی ایران نخستین پروژه بزرگ علوم بنیادی در ایران است که با هدف ساخت رصدخانه‌ای نجومی مجهز به تلسکوپ با اندازه متوسط برای انجام پژوهش‌های نجوم و کیهان شناسی و توسعه فناوری‌های مرتبط با آن شکل گرفته است.
تلسکوپ با قطر آینه اصلی ۳.۴ متر از نوع اپتیکی ریچی کرتین (Ritchey‐Chrétien) با آرایش کاسگرین بر پایه سمتی ارتفاعی است که برای رصد ناشناخته های عالم، کهکشان‌ها و ستاره‌ها می تواند اجرام آسمانی را با دقت رهگیری ۲ دهم ثانیه قوس دنبال کند. میدان دید این تلسکوپ ۲۰ دقیقه قوسی است و در این میدان وضوح تصویری بهتر از ۰/۷ ثانیه قوس (FWHM) دارد.
محفظه تلسکوپ رصدخانه ملی متشکل از یک ساختمان هشت ضلعی با قطر بیرونی ۱۶ متر و ارتفاع ۲۲ متر است. محفظه و گنبد تسلکوپ مجهز به جدیدترین امکانات فنی است.
رصدخانه شامل ساختمان خدمات، اتاق کنترل، سالن لایه نشانی، یک سامانه پایش سایت(پایشگاه) و یک سامانه میدان دید باز(شکارچی) به همراه یک رصدسرا در نزدیکی روستای کامو می باشد. امکانات رصدی دیگری از جمله یک تلسکوپ ۱ متری هم پیش بینی شده اند.
این سامانه آرایه‌ای متشکل از چند لنز است که به طور خاص برای مطالعه اجرام با درخشندگی سطحی پایین در طول موج‌های مرئی طراحی شده است.
ایستگاه پایش سایت یا پایشگاه شامل سه بخش پایش دید خودکار نجومی (Auto_DIMM)، دوربین all sky و ایستگاه هواشناسی است. پایشگاه در فاصله ۵۰۰ متری از قله اصلی قرار دارد و داده های آن در اینجا قابل مشاهده هستند.
