رصدخانه ملی ایران در راستای اهداف بلند مدت خود برای تبدیل شدن به یک پایگاه نجومی بین المللی، میزبان مجموعه ای از امکانات رصدی خواهد بود. تلسکوپ اصلی ۳/۴ متری رصدخانه ملی که از نوع ریچی کرتین (Ritchey‐Chrétien) است در محل کانون کاسگرین دارای میدان دید ۲۰ دقیقه قوسی است و در این میدان وضوح تصویری بهتر از ۰/۵ ثانیه قوس (FWHM) دارد. سه درگاه کناری هر یک با میدان دید ۸ دقیقه قوسی در نظر گرفته شده اند و از این رو می توان در آن واحد چهار ابزار نجومی را بر روی تلسکوپ نصب کرد. محدوده کاری این تلسکوپ از ۳۲۵ تا ۲۵۰۰ نانومتر است که البته در ابتدا تمرکز بر روی محدوده مرئی خواهد بود. دومین سامانه ای که برای رصدخانه ملی طراحی شده است سامانه میدان دید باز به نام INOLA است که برای مطالعه اجرامی که درخشندگی سطحی بسیار پایینی دارند در طول موج مرئی استفاده خواهد شد. سومین عضو رصدخانه، سامانه مکان پایی که از سه بخش کنترل دید نجومی (Auto DIMM)، یک دوربین دید ۳۶۰ درجه آسمان و یک ایستگاه هواشناسی تشکیل شده است.
