با توجه به عنوان انتظار میرود ماده باریونیک ماده ای باشد که از باریون ها تشکیل شده باشد. در مدل استاندارد ذرات، باریون ها ذراتی هستند  که از سه کوارک ساخته شده اند. با توجه به وجود شش کوارک  و شش آنتی کوارک، روشهای مختلفی وجود دارد که می توان باریون ها را ساخت. بنابراین انواع مختلفی از باریونها وجود دارد. بسیاری از این باریون ها ناپایدار هستند و در مدت زمانی به کوتاهی 10-23 ثانیه به آبشاری از ذرات کوچک تر واپاشی می کنند. در طبیعت فقط دو گونه از باریونها، یعنی پروتونها و نوترونها هستند که پایدار بوده و بیشتر جرم عالم را تشکیل می دهند.. بنابراین می توان ماده باریونی را با تقریب بسیار خوبی پروتون و نوترونهای سازنده اتم ها در نظر گرفت. طبیعتاً در این تعریف الکترونها و نوترینو لپتونی و نه باریونی هستند گنجانده نمی شوند و نمی توان آنها را ماده باریونی نامید.

اما در نجوم و کیهان شناسی تعریف ماده باریونی تا حدودی متفاوت است. از آنجایی که معمولاً در مقیاس های نجومی الکترون ها پا به پای پروتون ها و نوترون ها در ساختن اتم ها و ساختارها وجود دارند (با در نظر گرفتن اینکه اجسام و ساختارهای عالم معمولاً خنثی هستند)، منجمان و کیهان شناسان ماده باریونی را برای تمام اجسامی که از مواد سازنده اتم های معمولی( الکترون، پروتون و نوترون) ساخته شده به کار می برند. بنابراین در نجوم و کیهان شناسی منظور از ماده باریونی ماده ای است که از الکترون، پروتون و نوترون تشکیل شده باشد.این تعریف متفاوت البته تفاوت زیادی ایجاد نمی کند چراکه الکترون ها تنها حدود 0.0005) از جرم عالم را تشکیل می دهند.

مسئله دیگری که در مورد تعریف منجمان و کیهان شناسان از ماده باریونی وجود دارد این است که آنها سیاه چاله ها را هم جز ماده باریونی عالم در نظر می گیرند. اگر چه عمده ماده ای که سیاه چاله ها را می سازند ماده باریونی (با تعریف منجمان) است. اما پس از بلعیده شدن ماده توسط سیاه چاله ها دیگر نمی توان در مورد ماهیت ماده بلعیده شده نظری داد. برای مثال یک سیاه چاله که به طور کامل از فوتون ها تشکیل شده باشد به هیچ وجه قابل تشخیص و تمیز از سیاه چاله ای که از فقط پروتون ها تشکیل شده باشد نیست. این موضوع که عموماً از آن به عنوان نظریه سیاه چاله های بدون مو یاد می شود بیانگر این است که نمی توان به سیاه چاله خاصیت باریونی و یا غیر باریونی نسبت داد.