یک هسته کهکشانی فعال (AGN) به صورت معمول از اجزای زیر تشکیل شده است: ابر سیاه چاله مرکزی(SMBH)، منطقه خط طیفی باریک (NLR)، منطقه خط طیفی پهن(BLR)، چنبره (Torus)، دیسک یا قرص بر افزایشی(Accretion Disk)، جتها (Jet)

خطوط نشری پهن که در طیف بعضی از هسته های کهکشانی فعال دیده می شود در منطقه خط طیفی پهن ( (BLR) تولید می شود. تصویربرداری مستقیم از این ناحیه تاکنون ممکن نبوده اما بر مبنای تغییرات خطوط طیفی شعاع این ناحیه در حدود ۱۰ تا ۱۰۰ روز نوری است. این ناحیه در اطراف دیسک بر افزایشی قرار گرفته است. بر مبنای خطوط نشری مشاهده شده از این ناحیه دمای حدود ۱۰۰۰۰ کلوین برای آن تخمین زده شده است. پهنای خطوط در این ناحیه نشان می دهد که سرعت ذرات در این ناحیه بین ۱۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. در این ناحیه خطوط ممنوعه مشاهده نشده است که با توجه به اینکه این خطوط در نواحی با چگالی کم تولید می شوند، مشاهده نشده شدن این خطوط نشان دهنده بالا بودن چگالی ذرات در این ناحیه است. چگالی این ناحیه در حدود ۱۰ میلیارد ذره بر سانتی متر مکعب تخمین زده شده است. به نظر می رسد گاز در این ناحیه به صورت کاملا همگن توزیع نشده است و در تودههای ابری مختلفی جمع شده است.

مطابق مدل وحدت کهکشانهای فعال، تفاوت دسته های مختلف کهکشانهای فعال در تفاوت زاویه دید ناظر نسبت به این کهکشانها است. در کهکشانهای سیفرت نوع دوم به دلیل زاویه قرار گیری ناظر، خطوط نشری تابشی از ناحیه خط طیفی پهن به دلیل جذب شدت توسط چنبره دیده نمی شوند. و لذا این کهکشان ها فقط خطوط نشری باریک تایش شده از منطقه خط طیفی باریک را در طیف خود نشان می دهند.

منابع:

تشکیل و تحول کهکشانها

اختر فیزیک اشنایدر