همان طور که از نامشان پیداست این کهکشانها درخشنده ترین کهکشانهای موجود در خوشههای کهکشانی هستند که معمولاً در نزدیکی مرکز فضایی و دینامیکی این خوشهها قرار دارند. این کهکشانها معمولاً دارای یک هاله پخش شده و بزرگ هستند که در این صورت به آنها کهکشانهای نوع CD می گویند. هاله این کهکشانها می تواند تا حدود یک مگا پارسک پخش شده باشد. مدل سازیها و شبیه سازی ها نشان می دهند که وجود این کهکشانهای بزرگ و غول پیکر نتیجه ادغام کهکشانهای بزرگ (در اثر ادغام کهکشانهای درون خوشهها و ادغام خوشه ها) و جذب یا بلعیدن کهکشان های کوچک تر در زمانهای گذشته در تاریخچه خوشه باشد. این موضوع می تواند هم جرم بسیار زیاد و هم هاله بسیار بزرگ و پخش شده این کهکشانها را توضیح دهد. در این نظریه، هاله بزرگ این کهکشان ها نتیجه موادی است که کهکشانهای کوچک تر در هنگام سقوط به درون کهکشان مرکزی از خود به جای گذاشته اند. هر چند تشخیص هاله کهکشان از محیط درون خوشه ای در این موارد هنوز کاملا روشن نیست.

10^12 برابر روشن ترین کهکشانهای خوشهها درخشنده ترین کهکشانها در عالم هستند. جرم ستاره ای آنها حدود جرم خورشید است. درخشندگی این کهکشانها می تواند تا حدود ۳۰ درصد از درخشندگی کل در خوشههای غنی از کهکشان باشد. پراکندگی درخشندگی و یا قدر مطلق این کهکشانها که در خوشه های مختلف قرار گرفته اند بسیار کم است (حدود ۰.۲۴ قدر برای خوشه های نزدیک). بنابراین این کهکشانها می توانند به عنوان ابزارهای استانداردی برای تعیین فاصله تا خوشه ها استفاده شوند. در واقع با توجه به معلوم بودن حدودی قدر مطلق این کهکشانها و داشتن قدر ظاهری آنها از رصدها تعیین فاصله امکان پذیر است. این کهکشانها علی رغم بیضی گون بودن از روابط مقیاسی برای کهکشانهای بیضی گون تبعیت نمی کنند و بنابراین نمی توان از این روابط مقیاسی کهکشانهای بیضی گون معمولی برای تعیین فاصله این کهکشانها استفاده کرد.

منابع:

ویکی پدیا

کاسموس

تشکیل و تحول کهکشان‌ها

اخترفیزیک اشنایدر