CD Galaxy

کهکشان‌های نوع CD  کهکشان‌های بیضی‌گون بسیار بزرگی هستند که هاله ستاره‌ای آنها می‌تواند قطری تا حدود یک مگاپارسک داشته باشد. این کهکشان‌های غول‌پیکر معمولاً در نزدیکی مرکز خوشه‌های کهکشانی  غنی از کهکشان یافت می‌شود.  این کهکشان‌ها بزرگ‌ترین کهکشان‌هایی هستند که تاکنون شناسایی شده‌اند و جرم ستاره‌ای آنها می‌تواند از جرم خورشید هم بیشتر باشد. نسبت جرم به نور این کهکشان‌ها می‌تواند از 750 هم بیشتر باشد که بیانگر وجود مقدار زیادی ماده تاریک در این کهکشان‌ها است.  کهکشان‌های CD بسیار پرنور بوده به‌گونه‌ای که می‌توانند تا 30 درصد از کل نور مریی مشاهده‌شده از یک خوشه متراکم را تشکیل دهند. درخشندگی  کهکشان‌های نوع CD دارای تغییراتی در محدوده کوچکی هستند. بنابراین این کهکشان‌ها می‌توانند به‌عنوان شمع‌هایی استاندارد برای تخمین فاصله تا خوشه‌ها هم استفاده شوند.

منجمان بر این عقیده هستند که این کهکشان‌های بسیار بزرگ با احتمال قریب به یقین در اثر بلعیدن کهکشان‌های دیگر در خوشه توانسته‌اند تا این حد رشد کنند. به این فرایند هم نوع خواری  (cannibalism) یا کهکشان خواری گفته می‌شود.  مشاهدات کهکشان‌های CD نزدیک تا حدودی این ادعا را تائید می‌کند. چراکه بسیاری از آنها دارای چند هسته هستند که احتمالاً این هسته‌ها همان کهکشان‌هایی هستند که توسط کهکشان مرکزی بلعیده‌شده است.

پسوند CD   ریشه در دسته‌بندی کهکشانی یرکس (Yerkes) یا مورگان دارد. که بیانگر کهکشان‌های ابر غول و دارای تقارن چرخشی هستند.  اما با توجه به این‌که این کهکشان‌ها در مرکز خوشه‌های متراکم قرار دارند. گاهی پسوند CD  (centrally dominant) را بیان‌کننده این موضوع می‌دانند و به یا معنی هم به استفاده می‌شود.

منابع:

سایت ویکی پدیا

سایت دانشنامه کاسموس (Cosmos Encyclopedia )

کتاب مقدمه ای بر اخترفیزیک جدید (An Introduction to Modern Astrophysics (Bradley Carroll, Dale Ostile))

کتاب تشکیل و تحول کهکشان ها (Galaxy Formation and Evolution (Mo, Bosch, White))