خوشه گیسو یا کما

Coma Cluster

خوشه گیسو و یا خوشه کما  (ابل 1656) نزدیک‌ترین خوشه  کهکشانی منظم و غنی (از کهکشان) است. این خوشه در شمال خوشه ویرگو  و در صورت فلکی گیسو قرار گرفته است. خوشه گیسو تقریباً شش برابر دورتر از خوشه ویرگو و در فاصله حدود 90 مگاپارسکی از زمین قرار دارد. قطر زاویه‌ای خوشه حدود 4 درجه است که معادل اندازه‌ای حدود 6 مگارپارسک برای خوشه است.  خوشه کما شامل حدود 10000 کهکشان است که عمده آنها کهکشان‌های کوتوله بیضی‌گون هستند که به  علت کم‌نور بودن نمی‌توان آنها را دید. این خوشه حدود 1000 کهکشان معمولی روشن را در بر دارد که حدود 80 درصد از این کهشکان ها بیضی‌گون و عدسی گون هستند. این درصد از کهکشان اولیه برای خوشه‌های منظم و غنی از کهکشان معمول است. در قسمت مرکزی خوشه دو کهکشان (NGC4874, NGC4889) بزرگ و روشن بیضی‌گون  (cd-elliptical) قرار دارد.

شکل 1: خوشه گیسو همراه با دو کهکشان بزرگ بیضی گون که در قسمت مرکزی خوشه قرار دارد (منبع تصویر زمینه: SDSS).
شکل 2: تصویری از خوشه گیسو که با استفاده از تلسکوپ چاندرا ناسا گرفته شده است. رنگ ارغوانی و صورتی در این تصویر نشان‌دهنده تابش پرتوایکس گازهای داغ خوشه گیسو است.

 

اولین شواهد از وجود ماده تاریک در کیهان را می‌توان در کارهای انجام‌شده بر روی خوشه گیسو پیدا کرد.  در سال 1933 میلادی زویکی (Zwicky)   سرعت کهکشان‌ها را در خوشه گیسو مطالعه کرد و متوجه شد که جرم موردنیاز برای حفظ کردن کهکشان‌ها در این خوشه باید حدود 400 برابر جرم مشاهده‌شده در ستاره‌های خوشه باشد. علی‌رغم درست بودن این مشاهدات، حدود چهل سال طول کشید تا ماده تاریک در جوامع علمی موردپذیرش واقع شود.

 

 

منابع:

سایت ویکی پدیا

نوشتهٔ پیشین
کهکشان نوع CD
نوشتهٔ بعدی
گروه‌های فشرده

پست های مرتبط

نتیجه‌ای پیدا نشد.
فهرست